"Waar denk je spontaan aan als je aan het Mühlviertel denkt? Wat is typisch voor de regio ten noorden van de Donau?", vraag ik enkele kennissen en zelfbenoemde Mühlviertel-liefhebbers voordat ik aan mijn reis naar de granieten hoogten begin. "Een goed biertje", "de ene heuvel na de andere", "prachtige natuur met schitterende uitzichten" en "de typische grijze en witte boerderijen" is wat ik te horen krijg.

Oké, ik weet van de lange biertraditie van het Mühlviertel - en niemand kan ontkennen dat de granieten hooglanden behoorlijk heuvelachtig zijn en dat je er geweldige uitzichten hebt over het ongerepte landschap. Maar wat is het verhaal achter deze vreemd gevlekte boerderijen? Ik ging op ontdekkingstocht door het Mühlviertel om dit mysterie te ontrafelen.

Ik realiseer me al snel dat de traditionele Steinbloß bouwstijl vandaag de dag nog steeds kenmerkend is voor de granieten hooglanden. De oude Steinbloß gevels van de boerderijen nestelen zich prachtig in de glooiende heuvels van het Mühlviertel. Maar wat echt een lust voor het oog is voor passerende wandelaars zoals ik, is het bewijs van de ontberingen van vroeger.

Kalk was zeldzaam en duur - en dus moesten de geschenken van de natuur met vakmanschap en vindingrijkheid worden gebruikt. "De eerste kolonisten in het Mühlviertel gebruikten de rijkdom van hun akkers - ze hadden en hebben nog steeds genoeg stenen!" vertelt een boer me, die me betrapt bij het fotograferen van de Steinbloß-boerderijen en meteen een gesprek met me begint. "Elke keer als de velden worden omgeploegd, komen de grijze granieten keien tevoorschijn."

Wat zo eenvoudig lijkt, houdt de hitte van de zomerdagen buiten dankzij de zware granieten stenen en bewaart in ruil daarvoor in de winter lange tijd de behaaglijke warmte in de woonkamer. De beste architectuur van het Mühlviertel, die vandaag de dag nog steeds kenmerkend is voor de regio, is uit noodzaak geboren!

Op mijn ontdekkingstocht door het heuvelachtige landschap van het Mühlviertel vind ik steeds weer deze oude Steinbloß-boerderijen verscholen. Het weelderige groen van de weiden en bossen vormt een perfecte aanvulling op de grijs met wit gevlekte gevels. Tussen de uitgestrektheid van het landschap lijkt het bijna alsof de liefdevol versierde huizen hier door de tijd zijn vergeten.

Gefascineerd door de bijna romantische uitstraling van de binnenplaatsen, vraag ik waarom de traditionele bouwstijl tegenwoordig nog maar zelden wordt gebruikt. "Als je een gat nodig hebt, krijg je een stadspoort!" - het antwoord zegt waarschijnlijk alles. Tegenwoordig schrikken de meeste mensen terug voor de moeite die het kost en de beperkte flexibiliteit van de verbouwingen. Daarom ben ik des te blijer als ik hoor dat de getuigen van de oude architectuur nu goed worden beschermd en liefdevol worden gerenoveerd door veel bouwers.

3 top wandelroutes voor je ontdekkingstocht op het spoor van de stenen schatten: